NIESPRAWIEDLIWOŚĆ ZADŁUŻENIA MIĘDZYNARODOWEGO
Wiele krajów rozwijających się ma niewyobrażalne długi, np. Peru - 20,7 mld dolarów, Filipiny - 32,6 mld, Brazylia 121 mld, subsaharyjskie kraje afrykańskie - 180 mld. Jak powstały te długi?
W r. 1973 ceny ropy wzrosły trzykrotnie. Krajom wydobywającym ropę przyniosło to ogromne pieniądze. Lokowano je w bankach zachodnich. Banki zaczęły je pożyczać krajom rozwijającym się na bardzo dogodnych warunkach. Jednak ich rządy często nie poprawiły sytuacji ekonomicznej swych krajów. Roztrwoniły pieniądze na zakup broni, na cele reprezentacyjne, prywatne itp.
W latach osiemdziesiątych stopa procentowa wzrosła powyżej 20%. Równolegle ceny surowców spadły o 30%, co dramatycznie zmniejszyło dochody krajów najbiedniejszych. Straciły one nie tylko zdolność spłacania długów, ale i odsetek. Wprawdzie wiele krajów pozbyło się nieodpowiedzialnych dyktatorów i rządów, ale długi im pozostały. Najbiedniejsi nic nie zyskali, ale na nich spoczywa brzemię spłacania pożyczek.
W 1982 r. Bank Światowy i MFW przedłużyły termin zwrotu pożyczek. Ale jednocześnie zmuszały rządy do przyjęcia swoich warunków - ograniczenia wydatków na cele społeczne. A zadłużenie wciąż rosło.
Dziś wiele państw jest bardziej zadłużonych, niż w chwili zaciągania pożyczek. Chociaż zwróciły sumy znaczenie przewyższające ich wartość, ich zadłużenie nadal rośnie.
Dziś opinia światowa jest zgodna: zadłużenie krajów Trzeciego Świata nigdy nie zostanie spłacone. Ale wciąż nie jest umorzone.
|
