Drodzy Dobrodzieje

Djam bodoum - tym kameruńskim pozdrowieniem w imieniu naszych sierot i własnym pozdrawiam wszystkich, którzy dzielą swój „chleb” z sierotami z Kamerunu.

Do tej pory korzysta z Waszej pomocy trójka naszych młodzieńców, w tym dwóch seminarzystów z Wyższego Seminarium Duchownego i jeden, który - o ile Pan Bóg pozwoli - za rok pragnie wejść na tę drogę. Wszyscy wdzięczni za pomoc posuwają się w nauce. Świadomi daru, który został im dany w postaci Waszych dobroczynnych serc, bardzo pragną utrzymywać z Wami kontakt pisemny. Sama osobiście zapewniam Was, że sieroty te są na dobrej drodze. Od czasu do czasu się z nimi spotykam, poza tym dość często wymieniamy listy. Widzę w nich dobrą przyszłość dla tutejszego Kościoła.

Drodzy Przyjaciele, Wasza pomoc dla naszych sierot w kształceniu jest wielkim darem dla kameruńskiego Kościoła. Wiele dzieci nie zna szkoły lub przerywa ją na pewnym etapie z braku pieniędzy. Dlatego przygotowuję dokumentację kolejnych sierot, które chcą przerwać szkołę. Wychowanie i kształcenie dzieci i młodzieży leżą nam bardzo na sercu. Liczę na ofiarne serca z Polski!

Zbliżając się do świąt Bożego Narodzenia życzę z całego serca nowego odkrycia Miłości Wcielonej w betlejemskim żłobie. Niech Boże Dziecię, które przynosi na świat pokój i radość, nieustannie obdarza każdego z Was tymi darami i pełnią swej miłości, wzmacnia nadzieję i wiarę, że Bóg jest z nami na drogach pielgrzymowania do domu Ojca. W święty wieczór wigilijny klękam przy żłóbku Bożej Dzieciny i duchowo łączę się z Wami w modlitwie.