Jak donosił Financial Times w artykułach Alan Beattie z dnia 28. i 29.11.2001, w postawie MFW nastąpił radykalny zwrot. MWF poparł nowy plan międzynarodowego postępowania w wypadku zagrożenia zadłużonego kraju bankructwem, pozwalający zadłużonym rządom szukać ochrony prawnej przed wierzycielami z sektora prywatnego. Opisując plan jako „brakujący element, który musimy stworzyć” w globalnym systemie finansowym, pani Anne Krueger, wicedyrektor MFW, powiedziała, że Fundusz powinien mieć prawo do narzucenia tymczasowego wstrzymania spłaty długów, podczas gdy zadłużone kraje miałyby opracować układy z wierzycielami. Chociaż MWF nie brałby bezpośredniego udziału w negocjacjach między dłużnikami a wierzycielami, nowy plan powstrzymywałby wierzycieli przed pozywaniem krajów zadłużonych do sądu podczas negocjacji. Propozycje zarządu MWF brzmiały zdumiewająco. Jest to zapowiedź jednej z najbardziej radykalnych zmian w finansach międzynarodowych od pokoleń. Zwiększają one władzę rządów państw zadłużonych kosztem wierzycieli.

MWF będzie musiał teraz ocenić, na ile zaufania można sobie pozwolić w stosunku do kraju zadłużonego oraz na ile kraj ten naprawdę negocjuje w dobrej wierze i poprawnie stosuje politykę przekształceń podczas negocjacji. Poza tym niektóre elementy nowego systemu, jak np. weryfikacja zarzutów wierzycieli, orzekanie w kwestiach spornych, wykraczałoby poza możliwości i upoważnienia MWF i mogłoby wymagać opinii niezawisłego arbitra.

Jak zauważyła pani Krueger, większość rządów będzie musiała zmienić prawo, by uznać taki mechanizm. Wymaga on też poprawki do konstytucji MWF. Samo założenie jest dobre, popiera je Jubilee Plus, kontynuator kampanii na rzecz oddłużenia Jubileusz 2000. Jest ono jednak mocno krytykowane przez prywatnych inwestorów. Boją się oni m.in. tego, że taka procedura zmniejszy wielkość pożyczek dla krajów rozwijających się, gdyż wierzyciele będą się obawiać, że kraje zaciągające pożyczki będą mogły zbyt łatwo ogłosić moratorium na spłaty zadłużenia.

Szef Centrum Rozwoju Międzynarodowego na Uniwersytecie Harvarda, profesor Jeffrey Sachs, powiedział, że chociaż nie zna szczegółów tej propozycji, jednak międzynarodowy plan oddłużania „wypełniłby w systemie finansowym wielką dziurę, która dawała o sobie znać przez dziesięciolecia”.

Pani Krueger mówi, że wprowadzenie planu w życie wymagałoby 2-3 lat i nie miałoby wpływu na aktualne działania MWF, np. na rozmowy z krajami dotkniętymi problemem zadłużenia, jak Turcja czy Argentyna.