- wy zaś dyskutowaliście o moim głodzie w swych organizacjach humanitarnych.

- wy zaś wyznaczyliście sobie spotkania w kaplicach, by modlić się o moje uwolnienie.

- wy zaś rozważaliście z całą powagą moralny aspekt mojej nagości.

- wy zaś poklękaliście, by dziękować Bogu za własne zdrowie.

- wy zaś głosiliście mi kazania o bezpiecznym schronieniu w Przybytku Bożej Miłości.

Wygląda na to, że jesteście pobożni, bardzo szlachetni i całkiem blisko Boga.

Lecz ja wciąż jeszcze jestem głodny, samotny, nagi, chory, uwięziony i bezdomny. I jest mi zimno...