Mimo olbrzymiego bogactwa dzisiejszej gospodarki światowej, 1,3 miliarda ludzi musi przeżyć najwyżej za jednego dolara dziennie. Tymczasem trzech najbogatszych ludzi świata posiada obecnie więcej, niż 600 mln najbiedniejszych. Handel międzynarodowy powinien pomagać im w wyrwaniu się z kręgu biedy, ale jest wprost przeciwnie. Od 1980 r. udział najbiedniejszych krajów świata w hadlu światowym spadł z 40% do poniżej 0,5%.

Ostatni runda negocjacji handlu światowego (Runda Urugwajska), która zakończyła się w r. 1994, postawiła Afrykę w jeszcze gorszej sytuacji. Szacuje się, że rocznie mieszkańcy tego kontynentu tracą od 300 do 600 mld dolarów. Reguły handlu światowego stawiają na pierwszym miejscu wielki biznes. Są uzgadniane przez rządy i narzucane przez WTO. Dziś te reguły koncentrują się na zysku korporacji międzynarodowych - bez wzgędu na los krajów ubogich lub ochronę środowiska.

2/3 handlu światowego kontroluje 500 wielkich korporacji. Handel światowy jest dla naszej planety bardzo kosztowny. Jego reguły pomagają krajom bogatym eksploatować zasoby naturalne w zastraszającym tempie, co przyczynia się do kryzysu ekologicznego. Gdyby każdy człowiek zużywał tyle zasobów naturalnych, co przeciętny Brytyjczyk, potrzebowalibyśmy 8 razy więcej zasobów, niż jest na naszej planecie. Amerykanie zużywają jeszcze więcej, a większość z nas bardzo pragnie ich naśladować. Ten styl konsumpcji proponuje np. McDonald's, produkując hałdy śmieci i niszcząc m.in. lasy tropikalne.

Reguły światowego handlu są niedemokratyczne. Reguły te powinny być uzgadniane demokratycznie przez wszystkie 139 państw-członków WTO. Tymczasem ważne decyzje podejmują za zamkniętymi drzwiami kraje bogate i silne, jak G7.

Połowy najbiedniejszych krajów-członków WTO nie stać na wysłanie reprezentacji do Genewy, gdzie jest główna siedziba WTO. USA posiada w Genewie 250 negocjatorów, podczas gdy Bangladesz tylko jednego.

W Afryce miliony ludzi umiera na AIDS i inne choroby zakaźne, ponieważ niezbędne lekarstwa są zbyt drogie. Firmy farmaceutyczne mogą narzucać tak wysokie ceny, gdyż zasady WTO dają im ochronę patentową na 20 lat od wynalezienia leku. To powoduje, że lek którego produkcja kosztuje 30 centów, w Afryce, gdzie obowiązują opłaty patentowe, kosztuje 14 razy więcej.

Obecne negocjacje forsują prywatyzację wiele ważnych usług publicznych, od których zależni są biedni ludzie. Kiedy w Boliwii sprywatyzowano w r. 1999 wodociągi, firma, która je przejęła, podniosła cenę wody o 400%.

Małe firmy w krajach Trzeciego Świata muszą sprostać wielu przeciwnościom, jak stały brak gotówki, trudności w przewidywaniu zmian cen i popytu na świecie, opłaty celne i kontyngenty, które ograniczają ich zbyt w krajach bogatych, brak wiedzy na temat reguł rządzących handlem światowym. To powoduje wielkie trudności w konkurowaniu małych przedsiębiorstw na rynkach światowych. Dlatego obywatelom krajów słabiej rozwiniętych nie starcza już na wyżywienie, mieszkanie, ochronę zdrowia i edukację.