Przemyt ludzi trudno nazwać zjawiskiem nowym, jednak eksperci szacują, że rozrósł się on w globalny biznes o wartości 7 miliardów dolarów rocznie, powiązany z handlem bronią, narkotykami, prostytucją i wykorzystywaniem dzieci. Biedni i słabi, uchodźcy i poszukujący azylu znajdują się na celowniku - z jednej strony bezwzględnych handlarzy, którzy często werbują i przeprowadzają ofiary przez granice państw, po czym zmuszają do pracy, która niewiele się różni od niewolniczej, z drugiej strony przez nieco łagodniejszych „przemytników”, którzy w zamian za obietnicę transportu do innego kraju oczekują od zdesperowanych „klientów” jedynie gotówki. Handlarze porywają ofiary albo rekrutują je przy pomocy fikcyjnych agencji matrymonialnych i pośrednictwa pracy, obiecując im dobrą pracę, kształcenie, a potem sprzedają jako przymusową siłę roboczą. Ostatnie szacunki rządu USA z 2000 roku mówią o 50 tysiącach kobiet i dzieci z Azji, Ameryki Łacińskiej i Europy Wschodniej sprzedawanych do tego kraju każdego roku do pracy w charakterze prostytutek, służących albo w przemyśle odzieżowym. Jednak USA to tylko jeden z krajów docelowych. Liczba kobiet i dzieci trafiających do Europy Zachodniej może być nawet trzy razy wyższa niż w Stanach Zjednoczonych.

Wysoki Komisarz Praw Człowieka ONZ, Mary Robinson, powiedziała, że ten handel ludzkim nieszczęściem - mimo wysiłków, by położyć mu kres - „nadal pozostaje zatrważająco bezkarny”. Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM), która pomaga wykorzenionym ludziom znaleźć bezpieczne miejsce, twierdzi, że likwidacja handlu i przemytu ludzi wymaga polityki łączącej zapobieganie, ochronę ofiar i karanie winnych.