Rodzina składa się z sześciorga sierot: Marie Mukaneza, Esperance Nyiraneza, Damascéne Uwitonze, Edouard Kubwimana, Paul Niyonshuti i Jacqueline Nyiransabimana. Faktycznie troje pierwszych już nie jest dziećmi, ale każdemu z nich należałoby odjąć 5 lat. Najmłodsze są w wieku 11, 9 i 7 lat. Ich ojciec zginął w wojnie w 1994 r., matka chorowała i zmarła w 1999 r. Troje najmłodszych uczy się w szkole podstawowej: Paul w trzeciej klasie, Edouard w drugiej, Jacqueline w pierwszej. Najstarsza, Maria, skończyła szkołę podstawową i zajmuje się rodzeństwem, a Damascéne i Esperence skończyli tylko trzy klasy i przestali się uczyć. Esperence kuleje na jedną nogę na skutek przebytej choroby Heinego-Mediny.

Dzieci żyły od urodzenia w nędzy. U trojga pierwszych widać po wzroście i włosach, że są niedożywione. Dzieci nie chodziły przez pewien czas do szkoły, bo matka nie miała na to środków. Mają trochę ziemi, ale nieurodzajnej i ilość plonów nie jest wystarczająca. Często przychodzą opowiadać Siostrom o swych problemach, a my jesteśmy w stanie im poradzić tylko w niewielkim stopniu. Mają stary drewniany dom i gdy pada, z dachu leje się im na głowę. Starszy chłopiec krępuje się spać w jednym pomieszczeniu z siostrami, ale nic nie można poradzić, bo dom jest zbyt mały i dzieci mają tylko jedną izbę do spania. Trzeba by więc powiększyć dom i użyźnić parcelę.

Litujemy się nad ich biedą i chcemy jej zaradzić, ale nasze możliwości na to nie pozwalają.*) Damascéne prosi nas o pomoc w budowie klatek dla królików i przedstawił mi projekt. Koszt wynosiłby 250 tys. franków rwandyjskich, ale nie jestem w stanie tego zrealizować. Gdyby mógł zbudować te klatki, zostałby rozwiązany problem wyżywienia - byłby obornik i praca dla chłopca.