W latach 70-tych większość mieszkańców Bangladeszu piła wodę prosto z rzek. Ponieważ była skażona ściekami, 250 tys. osób rocznie, zwłaszcza dzieci, umierało na choroby zakaźne, głównie biegunki krwotoczne. By temu zapobiec, UNICEF i rząd Bangladeszu rozpoczął program budowy studni. Dziś korzysta z nich ponad 95% mieszkańców kraju.

Okazuje się jednak, że wpadli z deszczu pod rynnę. Nikt bowiem nie sprawdził, czy woda w studniach jest wolna od zanieczyszczeń. Było to tragiczne zaniedbanie, gdyż - jak wykazały niedawne badania - połowa bangladeskich studni jest zatruta arsenem. Jest to silnie toksyczny metal ciężki. Jego najbardziej znany związek to arszenik. Dopuszczalna norma zawartości tego pierwiastka w wodzie pitnej wynosi do 10 ppb (części na miliard), tymczasem w niektórych ujęciach poziom skażenia wynosi 4000 ppb!

Pierwszymi objawami zatrucia arsenem są białe lub czarne przebarwienia skóry zwane melanozą. Następnie pojawiają się zmiany na skórze przypominające trąd. W końcu pojawiają się choroby nerek, uszkodzenia wątroby oraz nowotwory, zwłaszcza pęcherza moczowego oraz płuc. Po 8-14 latach powolnego zatruwania arsenem następuje śmierć. Od początku lat dziewięćdziesiątych zmarło z tego powodu co najmniej 7 tys. osób.

Związki arsenu są na terenach Bangladeszu naturalnym składnikiem skał i ziemi. W r. 1995 rząd Bangladeszu oficjalnie uznał istnienie problemu, a w r. 2000 zaapelował o pomoc do instytucji międzynarodowych. Obecnie badania prowadzi tam wielu naukowców z kilku krajów. Najważniejsze jest ustalenie, jak trucizna dostaje się do studni: na skutek utleniania się minerałów, czy też procesów zachodzących w korzeniach roślin. Gdy znajdą wyjaśnienie, będzie wiadomo, na jakiej głębokości kopać studnie.