Bawełna znalazła się w centrum pełnej goryczy dysputy na temat handlu międzynarodowego. Choć Unia Europejska i USA obiecały wyeliminować dotacje eksportowe do artykułów rolnych, jednak im dalej negocjacje się posuwają, tym trudniej pójść im na ustępstwa. Tymczasem dla wielu drobnych rolników w Afryce uprawiających bawełnę każdy dzieńzwłoki oznacza kolejne straty. Miliony ludzi traci środki do życia i możliwość wydźwignięcia się z nędzy. Opuszczają swoje pola i uciekają do miast do stale rosnących slumsów w nadziei znalezienia jakiegokolwiek zarobku, co jednak najczęściej okazuje się tylko iluzją.

Dla Brahima Outtara, 25-letniego producenta bawełny z wioski w zachodnim Burkina Faso, nadszedł trudny czas. Stojąc na swym półakrowym poletku w jednym z najbiedniejszych regionów jednego z najbiedniejszych krajów świata, dogląda swe zbiory, martwiąc się o cenę, jaką za nie uzyska. Od tej ceny zależy, czy jego rodzina będzie miała co jeść, czy będzie mógł zapłacić za jej leczenie i nadal kształcić trójkę swych dzieci. „W zeszłym roku zostaliśmy prawie zrujnowani z powodu niskich cen światowych. Chodziliśmy głodni. Teraz modlę się o lepszą przyszłość.”

W tym samym czasie w Teksasie, bawełnianej stolicy Stanów Zjednoczonych, które produkują 25% światowego eksportu bawełny, rolnicy śpią spokojnie. Są pewni dostatniego jutra dzięki wsparciu finansowemu, otrzymywanemu od rządu. Ich pracę wspomaga system maszyn i zdalnie sterowanych traktorów, a przy tym rząd gwarantuje stałe ceny skupu bawełny.

Amerykańscy producenci bawełny dostają łącznie 4 miliardy dolarów dotacji rocznie. To ich chroni przed skutkami największego spadku cen światowych bawełny od czasu wielkiego kryzysu roku 1930. Jednocześnie dotacje te zachęcają do nadprodukcji bawełny, co doprowadziło do spadku cen światowych nawet o 25%. Wysokość dotacji dla amerykańskich rolników przekracza wielkość Produktu Krajowego Brutto takich krajów, jak Burkina Faso czy Mali, które cierpią z powodu niskich cen bawełny.

Na przykładzie bawełny można ukazać dwulicową politykę w światowym handlu produktami rolnymi. Te same dotacje, które wspierają rozwój rolnictwa i eksport towarów z USA i Unii Europejskiej, niszczą gospodarkę krajów najuboższych poprzez nieuczciwą konkurencję - wprowadzanie tańszych, dotowanych towarów, sprzedawanych po cenach dumpingowych. Jednocześnie kraje ubogie zmusza się do liwkidacji dotacji (na które i tak stać je w minimalnym stopniu) i nie dopuszcza się ich płodów rolnych na rynki UE i USA.