Coraz częściej też możemy spotkać się z przedstawicielami innych kultur w naszym kraju. I w tym wypadku świadomość różnic może nam znacznie te kontakty ułatwić.

Różnice kulturowe mogą w różnym stopniu dotyczyć osób różnego pochodzenia. Można by na to przedstawić na osi, gdzie na jednym końcu umieścimy osoby wywodzące się z kultur bardziej tradycyjnych, do których uprzemysłowienie i zachodni, miejski styl życia dotarły w małym stopniu. Na drugim końcu znajdą się osoby pochodzące z kultur będących pod wpływem wysoko uprzemysłowionego i zurbanizowanego stylu życia, dominującego w społeczeństwach zachodnich. W większości wypadków Polacy znajdą się bliżej końca reprezentującego kulturę zachodnią, zurbanizowaną, zwaną też kulturą nietradycyjną, zaś większość mieszkańców Trzeciego Świata - bliżej krańca reprezentującego kultury tradycyjne. W każdym indywidualnym przypadku miejsca te mogą być jednak różne.

Oto najważniejsze różnice między oboma typami kultur:

Jak widać, wartości, na których opierają się oba typy kultur, są bardzo różne. Wynikające z nich zachowania mogą zatem stawać się źródłem nieporozumień, czego nie raz już doświadczaliśmy w organizowaniu Adopcji Serca. Wydaje się, że również misjonarze, dłużej przebywający np. w Afryce, przejmują niektóre postawy charakterystyczne dla miejscowej kultury, bez czego najpewniej ich kontakt z miejscową ludnością byłby trudny, ale może to też prowadzić do różnić zdań w kontaktach z nami.

Najczęściej występującym konfliktem kulturowym między Polakami a ludźmi z innych kultur okazuje się różnica w stosunku do upływu czasu.

W kulturze polskiej czas jest traktowany jako pewna wymierna struktura, podzielona na ściśle określone odcinki (choć z pewnością nie tak precyzyjnie, jak w Niemczech czy Szwajcarii). Ustalone terminy spotkań lub terminy wykonania jakichś prac są na ogół dość dokładnie przestrzegane. W wypadku spóźnienia oczekuje się usprawiedliwienia lub uprzedzenia, że będzie ono miało miejsce. Inne postępowanie jest odbierane jako nieuprzejmość, nieodpowiedzialność, brak zaangażowania w wykonywaną pracę, brak fachowości.

Natomiast u ludzi z innych kultur (i niektórych misjonarzy) obserwuje się znacznie bardziej swobodne traktowanie czasu, który zdaje się być dla nich pojęciem bardziej rozciągliwym i elastycznym niż dla przeciętnego Polaka. Wynika to ze sposobu traktowania czasu w ich kulturze, gdzie stanowi on bardziej określenie kolejności wydarzeń niż konkretnego momentu, kiedy mają one miejsce. Przy takim rozumieniu czasu oczywiste jest, że do spotkania dochodzi dopiero wtedy, gdy wszyscy jego uczestnicy znajdą się na miejscu. Aktualne położenie wskazówek zegara jest w takim wypadku traktowane jako rzecz drugorzędna. Dlatego nie jest ważne uprzedzenie o spóźnieniu czy nieobecności, zaś uwagi dotyczące konieczności przestrzegania ustalonych terminów są postrzegane jako nietaktowne, niszczące harmonię funkcjonowania grupy, niedelikatne.