Drodzy przyjaciele misji

Zmartwychwstanie Chrystusa jest dla nas wszystkich wezwaniem do głoszenia Jego wielkiej miłości dla tych, którzy tak bardzo czekają na każdy gest naszych serc. Dla mnie jest to sposobność okazania Wam ogromnej wdzięczności w imieniu wszystkich chorych z Esseng, którym mogę pomagać dzięki Waszym otwartym i wrażliwym sercom. Niczym byłaby nasza posługa na misjach, gdyby nie Wasze wsparcie, okazywane nam przy każdej okazji. Moją wdzięczność wyrażam codzienną modlitwą za Was i życzę, aby Zmartwychwstały Pan Wam błogosławił.

Marzec i kwiecień jest dość trudny dla naszych podopiecznych. Ten czas można porównać z przednówkiem, bo następuje po dużej porze suchej, kiedy nie da się nic uprawiać. W tym roku nie udały się plony orzeszków arachidowych, które stanowią podstawę wyżywienia. To, co ludzie zdołali zebrać, wystarcza zaledwie na nowy zasiew. Dlatego nasza pomoc jest im w tej chwili bardzo potrzebna.

Opowiem wam ostatnie wydarzenie, które mną wstrząsnęło. Przyniesiono mi na konsultację czteroletnią dziewczynkę, ważącą 8 kg. Rodzice dziewczynki zmarli na AIDS i małą zajmuje się babcia, która sama niewiele posiada. Główną chorobą dziecka było niedożywienie. Dałam dla małej mleko, witaminy, i ustaliłyśmy datę następnego spotkania.

Czekając na wyniki z laboratorium kupiłam dziewczynce obiad, składający się z ryby i ryżu. Porcja była jak dla dorosłego. Ku memu zdumieniu mała Marie Noël zjadła wszystko doszczętnie i paluszkiem wyczyściła talerz, aby nic nie zostało stracone. Widząc to łzy stanęły mi w oczach i dałam babci oprócz mleka małą sumę pieniędzy, by dziewczynka mogła od czasu do czasu zjeść normalny posiłek.

Po tygodniu mała Marie Noël przybrała kilogram i uśmiech powoli wraca na jej twarz. Takich przypadków spotykam coraz więcej. Dzięki Waszej dobroci i wrażliwości staramy się temu zaradzić.

Z wdzięcznością