Region Gomy przy granicy Rwandy od lat dotknięty jest wojną. W latach 1994-96 mieściły się tam największe obozy uchodźców na świecie. Pozostała ogromna ilość sierot. Dziś rozgrywa się tam kolejna tragedia.

Zdjęcia wykonane przez misjonarzy po wybuchu wulkanu są nieco zamglone i szare - w chwili fotografowania nad miastem unosił się jeszcze dym z lawy i zgliszcz oraz trujące wyziewy, a na miasto i okolice opadał popiół wulkaniczny.

Wybuch wulkanów w okolicy Gomy w Demokratycznej Republice Kongo znów zwrócił uwagę światowej opinii publicznej na ten dotknięty wieloma nieszczęściami region.

Pisze s. Barbara Pustułka z okolic Gomy: W styczniu tego roku przeżyłyśmy tu trzęsienie ziemi i wybuchy wulkanów...

Betty Nyilaburu jest samotną matką z sześciorgiem dzieci. Jej dom, podobnie jak wiele innych w śródmieściu Gomy, jest zniszczony. Przebywa w obozie Mudende w sąsiedniej Rwandzie.

Wielu ludzi napłynęło przez granicę rwandyjską do miasta Gisenyi, gdzie nie ma dla nich schronienia ani miejsca na odpoczynek.

Jak donosił 25 stycznia Reuters, w zniszczonej Gomie mieszkańcy już próbowali odbudować swe zrujnowane życie. Choć napływała tam żywność i inne rodzaje pomocy, a na pełnych zamieszania ulicach Gomy pojawiły się pierwsze oznaki handlu, nad miastem wciąż wisi pytanie: Co dalej?

Kolejny odcinek wywiadu Danuty Szczepańskiej z s. Jordaną Przybył, misjonarką z Boliwii, uczestniczącą w Adopcji Serca.

Artur Sowa z Bytomia ma 39 lat, jest inżynierem elektronikiem. Do Adopcji Serca przystąpił w lutym 1999 roku. Odpowiada na naszą Ankietę Jubileuszową.

S. Weronika Sakowska, pallotynka, pracuje na misjach w parafii Rutshuru w Dem. Rep. Kongo. Współpracujemy z nią w ramach Adopcji Serca - wspieramy tam kilkaset sierot w formie osobistego patronatu oraz zagłodzone dzieci w ośrodku dożywiania. Rozmawia z nią p. Roman Daszczyński, dziennikarz Gazety Morskiej.

S. Danuta Mazurowska ze zgromadzenia Sióstr Służek NMPN, która wiele lat pracowała na misjach w Rwandzie i Zairze (obecnie referentka ds. misji) opisuje kilka sytuacji, by dać świadectwo, że nie tylko zło i przemoc mają coś do powiedzenia.

Tradycje w rodzinie rwandyjskiej są piękne i bogate. Całe ich bogactwo możemy odkryć lepiej dopiero wtedy, gdy cofniemy się wstecz o kilkadziesiąt lat.

W r. 1983 rozpoczęła się wojna domowa, której celem jest ujednolicenie religii. Ma tam być tylko islam. Obecnie wielcy politycy Sudanu, także chrześcijanie, widzą, że powodów wojny domowej jest więcej.

Niedawno, na naszym placu w czasie zabaw, pojawił się po zajęciach mały Santo. Jest nowy. Przybył niedawno z południa Sudanu. Jego oczy są pełne strachu.

Rząd sudański 19.01. podpisał porozumienie o zawieszeniu broni z rebeliantami z Ludowego Ruchu Wyzwolenia Sudanu (SPLM/SPLA). Może osiągnięte porozumienie zakończy trwającą 19 lat wojnę domową, w której zginęło ponad 2 mln osób.

„Gdzie są ciągłe opowieści o sukcesie liberalizacji, prywatyzacji, deregulacji, umocnionej walucie i zrównoważonych budżetach? Gdzie są te rynki, które zakwitły, rozwijające się kraje, które się rozwinęły, gospodarki transformacyjne, które rzeczywiście zakończyły sukcesem swoje transformacje?
PRZYJRZYJMY SIĘ BLIŻEJ. NIE MA ICH!”

Jubilee Plus w raporcie na temat Inicjatywy HIPC informuje, że wszystkie 23 kraje nią objęte w najbliższym czasie będą miały niezrównoważony poziom długów, a zatem powrócą do stanu sprzed rozpoczęcia programu.

Sebastian Mallaby w swym artykule w The Washington Post z 5.11.2001 analizuje przyczyny niekorzystnego wizerunku Amerykanów i USA w oczach najbiedniejszych narodów. Oto najważniejsze myśli.